Këto foshnja “mrekulli” janë të gjitha të rritur, i mbushin 21 vjeç dhe reflektojnë për ditëlindjen e tyre solemne, 11 shtator 2001, kur shpëtuan jetën e baballarëve të tyre.
Foshnjat ishin duke lindur atë mëngjes tragjik, duke u siguruar që baballarët e tyre të mos ishin në zyrat e tyre në qendër të qytetit në zemër të fatkeqësisë.
Në vend që të kalonte urën që lidh Qendrën Botërore të Tregtisë me zyrën e tij CIBC Oppenheimer në Qendrën Financiare Botërore, Steve Condos ishte në Qendrën Mjekësore të NYU me gruan e tij, Marika, e cila filloi lindjen tre javë më herët. Djali i tyre, Reggi, lindi në orën 9:23 të mëngjesit, 36 minuta para shembjes së kullës së parë.
“Ai, djali Reggin, ë shtë arsyeja që unë besoj në mrekulli,” tha Marika për Reggin.
“Koha ishte e mrekullueshme. Steve do të kishte qenë në punë”, tha nëna e tre fëmijëve në Ë est Village. “Shumica e njerëzve fillojnë të qajnë. Ata thonë: “O zot, ai ka shumë të ngjarë të shpëtojë jetën e burrit tënd.”
Të lindësh më 11 shtator është një “pjesë shumë domethënëse e identitetit tim”, tha Reggi, tani një student i ri në NYU që studion muzikë.
Kur prindërit e tij i treguan për herë të parë historinë origjinale pë r ardhjen e tij në botë, Reggi, i cili u kthye në shtëpi nga spitali në moshën tre ditëshe, ai u ndjeni befasuar.
“Gjithmonë më ka dhënë këtë ndjenjë se sa e çmuar është jeta – se çdo gjë mund të ndodhë në çdo kohë, dhe gjithmonë duhet ta shijoni jetën në maksimum, ndërsa përgatiteni që çdo gjë të ndodhë”, tha ai.
Të lindësh në një ditë kaq të ngarkuar është “diçka që e marr me vete kudo,” tha Reggi, duke shtuar se si fëmijë ai do të kalonte kohë në një zjarrfikëse në qendër të qytetit pranë shkollës së tij të vjetër duke studiuar memorialin për të humburit më të guximshëm atë ditë.
Reggi do të kalojë ditëlindjen e tij të 21-të me të dashurit e tij, por tha: “Nuk është thjesht një ditëlindje normale. Të gjithë e festojnë ditëlindjen në të njëjtën mënyrë, por unë kam një marrëdhënie të ndryshme me ditëlindjen time. Kam gjetur mënyrat e mia për ta festuar atë.”
Ai e kuptoi gjithashtu se historia e tij mund të kishte qenë shumë e ndryshme, duke vënë në dukje se shumë foshnje lindën pasi baballarët e tyre vdiqën në sulmin terrorist. “Ne jemi shumë mirënjohës që funksionoi në këtë mënyrë,” tha Reggi. “Nuk funksionoi në të njëjtën mënyrë për shumë njerëz”
Gracie Silva, e lindur gjashtë javë më herët në Staten Island më 11 shtator, e sheh shikimin e ceremonisë vjetore përkujtimore dhe leximin e emrave në TV një disonancë të vështirë solemniteti dhe festimi.
“Është e çuditshme,” tha një i moshuar që studion fiziologji në Universitetin e Scranton. “Sigurisht që jam i trishtuar, por është edhe dita që festoj. Por për kaq shumë njerëz, është dita më e keqe për ta.”
Në na e saj Marylynne në orët para agimit të asaj dite kishte probleme shë ndetsore të lindjes. Kjo do të thoshte se babai i saj, Naveen, duhej të ishte pranë gruas së tij në ish-Spitalin St. Vincent në Staten Island, në vend që të shkonte për të punuar si teknik kompjuteri në American Express në Liberty Street.
Udhëtimi i tij normal do ta bënte atë të kalonte nëpër Ë TC rreth orës 8:46 të mëngjesit, në kohën kur avioni i parë u përplas në Kullën e Veriut.
“Unë jam shumë i afërt me babanë tim – ai më konsideron mua sharmin e tij të fatit,” tha Gracie. “Sa herë që ai ka diçka të rëndësishme, ai gjithmonë më kërkon të jem atje.”
“Ne jemi shumë fetarë dhe besojmë se gjithçka ndodh për një arsye,” tha Marylynne, një katolike romake. “Ndoshta i ka shpëtuar jetën. Ai do të kishte qenë atje.”
Me rreth 150 foshnja të lindura në spitalet kryesore të NYC-së atë ditë, njëfarë drite arriti kulmin në një nga ditët më të errëta në historinë e vendit.
“Kaq shumë njerëz humbën të dashurit e tyre, nuk është asgjë për të festuar, por ajo përfaqëson një jetë të re,” shtoi Marylynne. “Është e vetmja gjë e mirë për atë ditë.”
Aaren Evans mbërriti gjithashtu më 11 shtator, nëntë ditë më herët se sa pritej.
Lindja e saj nënkuptonte që Arnold Evans, atëherë një bankier investimesh në JPMorgan Chase në qendër të qytetit, po njihej me vajzën e tij disa orëshe në Qendrën Mjekësore të NYU në Midtoë n, në vend që të shkonte në zyrë kur ndodhi tragjedia.
“Ndonjëherë e shikoj atë dhe pyes veten: ‘Çfarë erdhe këtu për të na thënë?’ Unë besoj se ajo i shpëtoi jetën babait të saj – ju kurrë nuk e dini se ku mund të kishte qenë,” tha nëna e saj, Joyce Evans, për The Post para saj. ditëlindja e parë e vajzës në 2002.
“Çdo vit në ditëlindjen time ne kemi një bisedë për këtë,” tha Aaren, tani një i ri në Kolegjin Barnard. “Ka qenë gjithmonë një gjë e hapur – ne flasim për të.”
Për Reggin, të qenit një fëmijë i 11 shtatorit do të thotë se lidhja e tij me qytetin është e pathyeshme. “Ndjehem sikur do të doja të jem gjithmonë në Nju Jork. Qyteti është pjesë e asaj që jam dhe historisë sime.”, marrë nga The New York Post, transmeton Botapress.info