Ndërsa lufta e Rusisë në Ukrainë i afrohet tre muajve, Moska nuk ka arritur të arrijë asnjë nga objektivat e saj parësorë. Forcat ruse kanë pësuar disfata poshtëruese dhe kanë marrë viktima të mëdha dhe tani po i përqendrojnë përpjekjet e tyre në një pjesë shumë më të vogël të Ukrainës lindore.
Që nga fillimi i pushtimit rus më 24 shkurt, SHBA dhe vende të tjera kanë dërguar miliarda ndihma ushtarake, ekonomike dhe humanitare në Ukrainë.
Të huajt gjithashtu kanë vrapuar drejt Ukrainës për të ndihmuar ushtrinë ukrainase. Një nga përpjekjet më të dukshme të këtyre përpjekjeve është ajo e Grupit Mozart, i cili përbëhet kryesisht nga veteranë të operacioneve speciale dhe drejtohet nga Andy Milburn, i cili doli në pension në vitin 2019 pas 31 vitesh në Trupat Detare të SHBA.
Milburn ishte një sulmues detar i cili shërbeu si zëvendëskomandant i Komandës Qendrore të Operacioneve Speciale të SHBA-së dhe ishte marinsi i parë që drejtoi një grup pune të operacioneve speciale në luftën kundër ISIS-it në Irak dhe Siri.
Anëtarët e Grupit Mozart janë tashmë në terren në Ukrainë dhe grupi po kërkon anëtarë shtesë dhe fonde për të mbështetur operacionet e tij atje. Mozart Group ndodhet në Ukrainë për dy arsye kryesore: për të rritur aftësinë dhe kapacitetin e qëndrueshëm të ushtrisë ukrainase në një mënyrë në përputhje me politikën e jashtme të SHBA-së dhe për të mbrojtur civilët vulnerabël.
Është e rëndësishme të theksohet se anëtarët e Grupit Mozart nuk janë të përfshirë drejtpërdrejt në luftime – ata kanë parë veprime, por vetëm në vetëmbrojtje – dhe veprimet e tyre në Ukrainë janë plotësisht në përputhje me Aktin e Neutralitetit të SHBA-së, i cili i ndalon amerikanët të bashkohen me ushtritë e huaja ose duke nisur luftërat e tyre kundër vendeve me të cilat SHBA nuk është në luftë.
Në një intervistë me shkrim, Milburn i tha Insajderit se çfarë ka parë në Ukrainë, se si grupi i tij po trajnon ukrainasit dhe se si lufta atje krahasohet me përvojat e tij në ushtrinë amerikane.
Për më shumë flet komandanti i Grupit Mozart, marinsi amerikan Andy Milburn.
Pyetje:Kur arritët në Ukrainë, për çfarë aftësish kishin nevojë forcat ukrainase?
Përgjigje: Ata kishin nevojë për aftësi bazë, nga përpunimi i armëve deri te zerimi i armëve dhe gjuajtja deri te lëvizja e skuadrës.
Edhe pse ata shumë kishin marrë pkesë tashmë në luftimr, ishte shumë e madhe një festë “eja-si-je”, me njësitë e Mbrojtjes Territoriale dhe madje edhe [forcës së operacioneve speciale ukrainase] që nxitonin personelin në luftë me pak ose aspak trajnim.
Trajnimi mjekësor ka qenë gjithmonë shumë i rëndësishëm. Ata kanë një racion mjek-ushtar dhe aftësitë e tyre bazë mjekësore janë nën ato të homologëve të tyre britanikë dhe amerikanë.
Pyetje: Ndërsa luftimet kanë vazhduar, a ka pasur ndonjë ndryshim në nevojat e ukrainasve dhe/ose trajnimin që keni mundur t’u ofroni atyre?
Përgjigke: Nuk ka pasur ndonjë ndryshim real në nevojat e tyre, sepse nivelet e trajnimit nënkuptojnë se ata vazhdimisht kanë të bëjnë me një numër të konsiderueshëm ushtarësh të rinj. Gjithashtu, aftësitë që ne mësojmë janë të prishshme – dhe jo gjithmonë mund t’i praktikoni ato në linjë.
Megjithatë, ne i kemi shtuar gjerësinë dhe thellësinë stërvitjes sonë, pasi tani kemi pak më shumë kohë dhe kemi sjellë specialistë për të mësuar dronët dhe [raketat e drejtuara kundër tankeve].
Transportues të personelit të blinduar dhe automjete të tjera të shkatërruara ushtarake të djegura në një fushë në Bucha, Ukrainë, 18 prill 2022. Alexey Furman/Getty Images
Pyetje: Në zonat ku ukrainasit kanë shmangur ofensivën ruse, çfarë mendoni se i ka bërë ata të jenë të suksesshëm?
Përgjigje: Morali dhe vendosmëria kanë qenë komponentët kryesorë të suksesit – por terreni ka qenë një faktor i rëndësishëm për të mundësuar forcat ukrainase të mbajnë terrenin e tyre.
Në veri dhe në rajonet urbane, prirja ruse për të mbetur në rrugë ka luajtur kundër tyre. Jashtë qyteteve në veri, toka është ose e pyllëzuar ose me moçal, dhe kjo i ka lejuar mbrojtësit të depërtojnë lehtësisht nëpër linjat ruse për të goditur kolonat e blinduara nga krahu.
Pyetje:Cili është vlerësimi juaj për performancën e ushtrisë ruse deri tani? A ka ndonjë gjë që e bëri mirë dhe çfarë do t’i atribuonit betejat e saj?
Përgjigke: Njësitë ruse këtu janë dëshmuar të jenë jashtëzakonisht jo mbresëlënëse. Pothuajse pa përjashtim, ata janë të trajnuar dobët, të keqdisiplinuar dhe nuk kanë kohezion. Taktikat e tyre i përkasin një epoke të shkuar – pak njohuri të armëve të kombinuara dhe pa integrim të këmbësorisë me sulmet e tyre të blinduara.
Pajisjet e tyre janë gjithashtu të dobëta – T-72 [tanket] dhe BRDM [transportuesit e personelit të blinduar] janë të prirur të shpërthejnë në flakë pas goditjes nga ndonjë raketë me eksploziv të lartë – dhe shumë prej tyre duket se kanë uniforma të epokës sovjetike
Pas paraqitjes së dobët të ushtrisë ruse në Gjeorgji në vitin 2008, Putini njoftoi një seri reformash të supozuara gjithëpërfshirëse – por këto, më thonë, iu nënshtruan korrupsionit.
Kushdo me arsim, ndikim ose para mund t’i shpëtojë shërbimit ushtarak, duke lënë atë që një ukrainas që jetoi në rusisht për 20 vjet e quajti llum të shoqërisë për të mbushur radhët e ushtrisë së saj.
Pyetje: Si krahasohen luftimet në Ukrainë me luftimet që keni përjetuar në ushtrinë amerikane? Në bindjen tuaj, a është ushtria amerikane e përgatitur për llojin e luftës që po zhvillohet në Ukrainë?
Përgjigje: Në të vërtetë nuk krahasohet. Në ushtrinë amerikane ka një tendencë për të mbingarkuar përvojën luftarake – dhe sigurisht që ky term në vetvete është relativ.
Unë do të argumentoja se pak në ushtrinë amerikane kanë përjetuar intensitetin e luftimeve të përjetuara nga homologët tanë ukrainas. Ndoshta përjashtim për mua ishte beteja e Falluxhas, por kjo është më shumë për shkak të neverisë sime fëmijërore për hapësirat e errëta dhe të mbyllura që strehojnë njerëz me qëllime të këqija [që] më frikësuan më shumë se çdo gjë që ndodhi në natyrë.
Mban supe një armë antitank kundër një kolone me T-72 duke e ditur se je shumë brenda rrezes së armëve të armikut ose ulur në bodrumin e një shtëpie gjysmë të rrënuar, ndërsa artileria ruse godet tokën sipër teje duke pritur për këmbësorin e parë rus të zbresësh shkallët që të mund ta vrasësh janë përvoja që pak prej nesh në Perëndim i kemi ndarë.
E megjithatë, ukrainasit janë kryesisht mjaft të përulur për të kuptuar se përvoja të tilla nuk bëjnë vetë ushtarë të aftë. Shumë nga këmbësoria ukrainase e hedhur në mbrojtjen e Kievit duhej të mësonin në punë.
Unë fola me një student i cili u përpoq të punonte kapësin e sigurisë në AK-47 e tij (një defekt i bezdisshëm me atë armë të veçantë), derisa komandanti i tij i togës thjesht i dha atij një qese me granata dhe i tha që t’i përdorte ato në vend të tyre. “Shumë më e lehtë!” Bërtiti ushtari fillestar me një lehtësim që nuk kishte për qëllim të ishte ironik.
Ushtria amerikane është e papërgatitur keq edhe për arsye të tjera – dhe këto janë kulturore. Ushtari ukrainas e kupton rëndësinë e “zinxhirit të vrasjes” në luftën moderne, nevojën për të krijuar një qëndrim sensibilizues dhe gjuajtës me kundërshtarin tuaj, në një mënyrë që homologu i tij amerikan nuk e kupton.
Pyetje: Çfarë, nëse ka ndonjë gjë, për luftën mendoni se është anashkaluar ose keqinterpretuar në raportimet perëndimore për të?
Përgjigje: Unë mendoj se SHBA duhet të përqafojë probabilitetin e fitores së Ukrainës – dhe të ndalojë të ndërhyjë mbështetjen e saj për shkak të një frike të ekzagjeruar nga përshkallëzimi.
Politika e SHBA në këtë kuptim është jokoherente – ne ose po ofrojmë ndihmë vdekjeprurëse ose jo. Kjo është vija e kuqe, jo nëse ne kemi kontraktorë amerikanë në vend për të mbikëqyrur shpërndarjen e logjistikës sipas prioriteteve ose nëse ne u ofrojmë ukrainasve drone sulmuese me rreze të gjatë, siç kanë bërë turqit.
Pyetje: A po bën grupi Mozart një ndryshim në rangun e poshtëm?
Përgjigje: Është me të vërtetë e vështirë për mua të them me siguri se ne jemi – si e vërteton një gjë të tillë? Mund të them se përpjekjet tona, megjithëse të kufizuara në shtrirje, po japin një efekt të paprekshëm. Partnerët tanë ukrainas duket se janë të kënaqur dhe ndoshta të ngushëlluar që na kanë këtu – edhe pse ne nuk përfaqësojmë qeverinë e SHBA. (Marrë nga Business Insider), transmeton Botapress.info
1Stavros Atlamazoglou është një gazetar i mbrojtjes i specializuar në operacione speciale, një veteran i Ushtrisë Helenike (shërbimi kombëtar me Batalionin 575 të Marinës dhe Shtabin e Ushtrisë) dhe një i diplomuar në Universitetin Johns Hopkins.