Mykola Kulichenko përpiqet të rrëfejë ngjarjen që nuk duhet të ishte gjallë për ta treguar. Por ky burrë ukrainas beson se mbijetoi duke u bërë sikur kishte vdekur, në mënyrë që të mund të flasë për të gjithë ata që nuk munden pasi nuk janë më mes nesh.
Në anë të një rruge të largët në rajonin verior të Chernihiv të Ukrainës, Mykola tregon varrin e pashënuar në të cilin ai dhe dy vëllezërit e tij u varrosën tre javë e gjysmë pas fillimit të luftës, në tokën e pushtuar nga forcat ruse. Të tre ishin qëlluar; ishte i vetmi që mbijetoi.
“Është si të ringjallesh,” tha Mykola, 33 vjeç, për CNN.
Deri më 18 mars, jeta për familjen Kulichenko kishte ndryshuar pak pavarësisht se rusët pushtuan fshatin e tyre Dovzhyk që nga fillimi i luftës. Më pas, kur një kolonë ruse u bombardua, ushtarët rusë filluan të kërkonin përgjegjësit. Ata arritën në shtëpinë me dërrasa druri ku Mykola jetonte me dy vëllezërit e tij, Yevhen dhe Dmytro së bashku me motrën e tyre, Iryna — e cila ende nuk e ka falur veten që nuk ishte në shtëpi atë ditë, përcjell Reporteri.net.
Tre ushtarë u thanë vëllezërve të gjunjëzoheshin në oborrin e përparmë ndërsa ata kontrollonin shtëpinë duke kërkuar ndonjë gjë që do t’i lidhte me kolonën e bombarduar, tha Mykola. Sipas Mykola, pasi gjetën medaljet ushtarake që zotëronte gjyshi i tyre dhe një çantë ushtarake që i përkiste 30-vjeçarit Yevhen, i cili kishte qenë parashutist, ushtarët ishin të bindur se kishin diçka për të fshehur.
Mykola, Yevhen dhe Dmytro u çuan në një bodrum ku u morën në pyetje për tre ditë, tha ai. Mykola vazhdoi të shpresonte se rusët do t’i lironin, por në ditën e katërt, tha ai, disponimi i tyre ndryshoi.
“Më kanë rrahur gjithë trupin me një shufër metalike dhe më kanë futur tytën e armës brenda në gojë”, tha ai.
Së bashku me vëllezërit e tij, Mykola u torturua derisa humbi ndjenjat. Ai thotë se ata ua kishin lidhur sytë, duart dhe këmbët me shirit dhe i çuan me një automjet ushtarak në një ngastër toke të shkretë. Ata u gjunjëzuan, me sy të lidhur, ndërsa u hap një gropë, tha Mykola.
Fillimisht, tha ai, dëgjoi një të shtënë pas tij dhe 36-vjeçari Dmytro, më i madhi nga të tre, ra në tokë. Më pas, ai ndjeu Yevhen, më i riu, që i ra pranë.
“Po mendoja se unë isha i radhës,” tha ai. Por plumbi kishte hyrë në faqe të Mykolës dhe kishte dalë pranë veshit të tij të djathtë. Ai e dinte se shpresa e tij e vetme për të mbijetuar ishte të luante të vdekurin.
Ushtarët i hodhën trupat e vëllezërve në gropë, i mbuluan me dhe, dhe u larguan, sipas Mykola. Ai nuk mund të thotë se sa kohë u varros i gjallë, vetëm se me duart dhe këmbët ende të lidhura, ai disi ia doli të dilte nga poshtë kufomës së vëllait të tij të madh dhe të kthehej në tokën e të gjallëve.
“E kisha të vështirë të merrja frymë, pasi Dima (Dmytro) ishte shtrirë mbi mua, por duke përdorur krahët dhe gjunjët, munda ta shtyja vëllanë tim të madh në anë të gropës dhe më pas u ngjita jashtë. ”
Në errësirë, ai u lëkund nëpër fusha për në shtëpinë më të afërt, ku një grua e mori brenda dhe u kujdes për të brenda natës para se të arrinte të kthehej te motra e tij, e cila kishte pritur me padurim për ditë të tëra në shtëpinë e babait të tyre.
“U ktheva në shtëpi dhe ishte Mykola. I shikova sytë dhe e pyeta ku janë të tjerët? Ai tha se nuk ka të tjerë,” kujton Iryna duke qarë.
Mykola thotë se është një mrekulli që ai mbijetoi. Plagët në faqe dhe pas veshit i duken edhe sot.
“Isha me fat… dhe tani më duhet të vazhdoj të jetoj”, tha ai. “Kjo histori duhet të dëgjohet nga të gjithë, jo vetëm në Ukrainë, por në mbarë botën, sepse këto lloj gjërash po ndodhin dhe kjo është vetëm një në një miliard.”
Një hetim për krimet e luftës është hapur tani nga zyra e prokurorit të rajonit Chernihiv. Hetuesit konfirmuan për CNN se duart dhe këmbët e vëllezërve ishin të lidhur dhe atyre u kishin lidhur sytë. Në të gjithë Ukrainën, sipas autoriteteve lokale, deri më tani janë regjistruar më shumë se 11,600 krime të dyshuara lufte. CNN kontaktoi gjithashtu Ministrinë e Mbrojtjes së Rusisë, por nuk mori asnjë përgjigje.
Ashtu si me shumë prej krimeve të tjera të supozuara të luftës të kryera nga forcat ruse, historia e Mykola dhe vëllezërve të tij mund të tregohej vetëm pasi filloi tërheqja ruse nga rajoni i Chernihiv në fillim të prillit.
Vetëm atëherë Mykola filloi të kërkonte gropën nga e cila, kundër të gjitha gjasave, kishte shpëtuar i gjallë. Ai e dinte se duhej t’i gjente vëllezërit e tij në mënyrë që t’u bënte varrimin e denjë që meritonin.
Më 21 prill, një muaj pas ditës pasi Mykola thotë se vëllezërit e tij u ekzekutuan, Dmytro dhe Yevhen u varrosën më në fund nën gurët e varreve të përpunuara në një varr të kujdesur mirë, në tokën që ishte sërish në zotërim të ukrainasve. /Botapress.info/