Tre samitet kryesore të liderëve botërorë që u zhvilluan në të gjithë Azinë javën e kaluar e kanë bërë të qartë një gjë: Vladimir Putin tani është mënjanuar në skenën botërore.
Putin, sulmi i të cilit ndaj Ukrainës gjatë nëntë muajve të fundit ka shkatërruar vendin evropian dhe ka tronditur ekonominë globale, nuk pranoi të marrë pjesë në asnjë nga tubimet diplomatike – dhe në vend të kësaj e gjeti veten subjekt i censurës së konsiderueshme pasi kundërshtimi ndërkombëtar ndaj luftës së tij dukej se po forcohej.
Një takim i liderëve të Bashkëpunimit Ekonomik Azi-Paqësor (APEC) në Bangkok u mbyll të shtunën me një deklaratë që i referohet qëndrimeve të kombeve të shprehura në forume të tjera, duke përfshirë një rezolutë të OKB-së që dënon “në termat më të fortë” agresionin rus kundër Ukrainës, duke vënë në dukje pikëpamje të ndryshme.
Samiti i G-20-shes në Bali
“Shumica e anëtarëve e dënuan me forcë luftën në Ukrainë dhe theksuan se ajo po shkakton vuajtje të jashtëzakonshme njerëzore dhe po përkeqëson brishtësinë ekzistuese në ekonominë globale,” tha dokumenti, duke shtuar se kishte “vlerësime” të ndryshme mbi situatën brenda grupit.
Diskutimet brenda samiteve mënjanë, java ka treguar gjithashtu Putinin — i cili besohet se filloi pushtimin e tij në një përpjekje për të rikthyer lavdinë e supozuar të mëparshme të Rusisë — si gjithnjë e më i izoluar, me liderin rus të zhytur në Moskë dhe që nuk dëshiron as të përballet me homologët në takimet e mëdha botërore.
Frika nga manovrat e mundshme politike kundër tij nëse ai do të largohej nga kryeqyteti, një obsesion me sigurinë personale dhe një dëshirë për të shmangur skenat e konfrontimit në samite — veçanërisht kur Rusia përballet me humbje të mëdha në fushën e betejës — ishin të gjitha llogaritjet e mundshme që hynë në domenin e vleresimit te Putinit, sipas Alexander Gabuev, një bashkëpunëtor i lartë në Carnegie Endowment for International Peace.
Ndërkohë, ai mund të mos dëshirojë të kthejë vëmendjen e padëshiruar në një pjesë të vogël të kombeve që kanë mbetur miqësore me Rusinë, për shembull India dhe Kina, udhëheqësit e të cilave Putin pa në një samit në Uzbekistan në shtator.
“Ai nuk dëshiron të jetë një djalë toksik,” tha Gabuev.
Humbja e besimit të aleatëve ndaj Putinit
Por edhe në mesin e vendeve që nuk kanë marrë një qëndrim të ashpër kundër Rusisë, ka shenja të humbjes së durimit, nëse jo me vetë Rusinë, sesa kundër efekteve të dëmshme të agresionit të saj. Energjia e tendosur, çështjet e sigurisë ushqimore dhe inflacioni global në rritje tani po shtrëngojnë ekonomitë në mbarë botën.
Indonezia, e cila priti G20, nuk e ka dënuar në mënyrë eksplicite Rusinë për pushtimin, por presidenti i saj Joko Widodo u tha udhëheqësve botërorë të martën “ne duhet t’i japim fund luftës”.
India, e cila ka qenë një blerës kryesor i energjisë ruse edhe pse Perëndimi iu shmang karburantit rus në muajt e fundit, përsëriti gjithashtu thirrjen e saj për të “gjetur një mënyrë për t’u kthyer në rrugën e armëpushimit” në G20. Deklarata përfundimtare e samitit përfshin një fjali që thotë: “Epoka e sotme nuk duhet të jetë lufte” që i bën jehonë asaj që Modi i tha Putinit në shtator, kur ata u takuan në margjinat e një samiti rajonal të sigurisë në Uzbekistan.
Është më pak e qartë nëse Kina, partneriteti strategjik i së cilës me Rusinë është përforcuar nga një raport i ngushtë midis liderit Xi Jinping dhe Putinit, ka arritur në ndonjë ndryshim në qëndrim. Pekini ka refuzuar prej kohësh të dënojë pushtimin, apo edhe t’i referohet atij si të tillë. Në vend të kësaj, ajo ka dënuar sanksionet perëndimore dhe ka përforcuar pikat e bisedimeve të Kremlinit duke fajësuar SHBA-në dhe NATO-n për konfliktin, megjithëse kjo retorikë është dukur disi e kundërshtuar në mediat e saj vendase të kontrolluara nga shteti muajt e fundit.
Ministri i Jashtëm i Kinës, Wang Yi, tha më vonë për mediat shtetërore kineze se Xi kishte përsëritur qëndrimin e Kinës në një takim me presidentin amerikan Joe Biden në margjinat e G20 se “armët bërthamore nuk mund të përdoren dhe një luftë bërthamore nuk mund të luftohet”.
Por vëzhguesit e politikës së jashtme të Kinës thonë se dëshira e saj për të mbajtur lidhje të forta me Rusinë ka të ngjarë të mbetet e palëkundur.
“Ndërsa këto deklarata janë një kritikë indirekte ndaj Vladimir Putinit, nuk mendoj se ato synojnë të distancojnë Kinën nga Rusia”, tha Brian Hart, një bashkëpunëtor i Projektit të Fuqisë së Kinës në Qendrën për Studime Strategjike dhe Ndërkombëtare në Uashington. “Xi po i thotë këto gjëra një audiencë që dëshiron t’i dëgjojë ato.”
Pekini, e jo Moska, sfida më serioze afatgjate
Izolimi rus, megjithatë, duket edhe më i ashpër në sfondin e turneut diplomatik të Xi në Bali dhe Bangkok këtë javë.
Megjithëse administrata Biden e ka quajtur Pekinin — jo Moskën — “sfida më serioze afatgjatë” ndaj rendit global, Xi u trajtua si një partner i vlefshëm global nga udhëheqësit perëndimorë, shumë prej të cilëve u takuan me liderin kinez për bisedime që synonin në rritjen e komunikimit dhe bashkëpunimit.
Sipas mediave shtetërore kineze dhe një zyrtari të Shtëpisë së Bardhë, Xi pati një shkëmbim me nënpresidenten e SHBA-së Kamala Harris, e cila përfaqëson SHBA-në në APEC, në ngjarjen të shtunën. Harris përsëriti mesazhin e Biden për rëndësinë e mbajtjes së linjave të komunikimit të hapura, të shprehur gjatë takimit të tij të G20 me Xi, tha zyrtari.
Në një thirrje të pasionuar për paqe drejtuar një takimi të liderëve të biznesit që po ndodhte së bashku me samitin e APEC në Bangkok të premten, presidenti francez Emmanuel Macron dukej se bënte një dallim midis veprimeve të Rusisë dhe tensioneve me Kinën.
Ndërsa iu referua konkurrencës SHBA-Kinë dhe konfrontimit në rritje në ujërat rajonale të Azisë, Macron tha: “Ajo që e bën këtë luftë të ndryshme është se është një agresion kundër rregullave ndërkombëtare. Të gjitha vendet … kanë stabilitet për shkak të rregullave ndërkombëtare”, përpara se të bënte thirrje për Rusinë për t’u kthyer “në tavolinë” dhe “respektuar rendin ndërkombëtar”.
Konsensusi?
Duke ardhur në javën e takimeve ndërkombëtare, SHBA-të dhe aleatët e saj ishin gati t’ua jepnin atë mesazh kolegëve të tyre ndërkombëtarë. Dhe ndërsa janë bërë mesazhe të forta, mbledhja e konsensusit rreth kësaj pikëpamjeje nuk ka qenë e lehtë — dhe dallimet mbeten.
Deklaratat e G20 dhe APEC pranojnë ndarjet midis mënyrës se si anëtarët votuan në OKB për të mbështetur rezolutën e saj që “dënon” agresionin rus dhe thonë se ndërsa shumica e anëtarëve “dënuan fuqishëm” luftën, “kishte pikëpamje të tjera dhe vlerësime të ndryshme për situatën dhe sanksione”.
Edhe bërja e një shprehjeje të tillë me paralajmërime ishte një proces i mundimshëm në të dy samitet, sipas zyrtarëve. Jokowi i Indonezisë tha se udhëheqësit e G20 ishin gati deri në “mesnatë” duke diskutuar paragrafin mbi Ukrainën.
Kombet në grupime kanë marrëdhënie të ndryshme gjeo-strategjike dhe ekonomike me Rusinë, të cilat ndikojnë në qëndrimet e tyre. Por një shqetësim tjetër që mund të kenë disa vende aziatike është nëse masat për të censuruar Rusinë janë pjesë e një shtytjeje amerikane për të dobësuar Moskën, sipas ish-ministrit të Jashtëm tajlandez Kantathi Suphamongkhon.
“Vendet thonë se ne nuk duam të jemi thjesht një peng në këtë lojë për t’u përdorur për të dobësuar një fuqi tjetër,” tha Suphamongkhon, një anëtar bordi këshillues i Qendrës së Korporatës RAND për Politikat e Azisë Paqësorit (CAPP). Në vend të kësaj, inkuadrimi i censurës ndaj Rusisë rreth “shkeljes së ligjit ndërkombëtar dhe krimeve të luftës që mund të jenë kryer” do të godiste aspektet e situatës që “të gjithë i refuzojnë këtu,” tha ai.
Refuzimi i Rusisë përgjatë këtyre linjave mund të dërgojë gjithashtu një mesazh për Kinën, e cila vetë ka shpërfillur një vendim ndërkombëtar që hedh poshtë pretendimet e saj territoriale në Detin e Kinës Jugore dhe është zotuar të “ribashkohet” me demokracinë vetëqeverisëse të Tajvanit, të cilën nuk e kontrollon kurrë. , me forcë nëse është e nevojshme.
Ndërsa përpjekjet këtë javë mund të kenë rritur presionin ndaj Putinit, lideri rus ka përvojë me një dinamikë të tillë: përpara dëbimit të Putinit për aneksimin e Krimesë së Ukrainës në vitin 2014, blloku i Grupit të Shtatë (G7) ishte Grupi i Tetë — dhe ai Mbetet për t’u parë nëse shprehjet ndërkombëtare do të kenë ndikim.
Por pa Putinin në grup, theksuan udhëheqësit këtë javë, vuajtjet do të vazhdojnë — dhe do të ketë një vrimë në sistemin ndërkombëtar.
Marre nga CNN
