Gazetari serb Miljko Pantik i ka kushtuar një tekst të gjatë autorial zgjedhjeve në Serbi.
Sipas tij, nuk ka asnjë milimetër shanse që me Vuçiqin në postin e presidentit, zgjedhjet të jenë demokratike dhe të lira.
Për argumentuar këtë, gazetari serb pohon se politika në Serbi është bërë mbulesë e dhunës, hajdutëve, vrasjeve dhe budallallëqeve të të gjitha llojeve.
“Ndaj është afër sensit të shëndoshë që mafia në pushtet nuk mund të zëvendësohet me mjete paqësore dhe demokratike”
Thotë se nëse Serbia nuk i kundërvihet, Vuçiq do të sundojë përjetësisht.
Që nga pushkatimi i nxënësve në shkollën fillore “Ribnikar” dhe marshimet protestuese kundër dhunës, Vuçiq vazhdon të përsërisë, “Sa të jem gjallë, nuk do të lejoj një qeveri kalimtare”. Kjo praktikisht do të thotë se ai dhe “klasa e tij politike” nuk do ta dorëzojnë kurrë pushtetin në zgjedhje, ndaj nëse Serbia nuk i kundërvihet, Vuçiq do të sundojë përjetësisht”
“Edhe zuzari më i madh politik në historinë e Serbisë, Sllobodan Millosheviç, nuk u zëvendësua më 5 tetor me marshime, por me rrethim, bllokadë të institucioneve kryesore shtetërore dhe një qeveri të përkohshme”
Ky është teksti i plotë i Pantiq, i publikuar në Danas:
Deputetët e opozitës duket se jetojnë në një vend tjetër, ndaj nuk e dinë se Aleksandar Vuçiq, që nga ardhja në pushtet me organizatën e tij kriminale SNS, nuk ka bërë gjë tjetër veçse ndjek rregullat e uzurpimit të të gjitha flukseve financiare, burimeve ekonomike dhe natyrore dhe mbajtjen e e gjithë baza ekonomike nën kontroll
Edhe pse e dinë se zgjedhjet në Serbi prej vitesh organizohen, kontrollohen dhe vidhen nga ata që sipas Kushtetutës dhe të gjitha ligjeve të këtij vendi duhet të jenë në burg të përjetshëm, javën e kaluar deputetët e opozitës tentuan të bllokojnë puna e Kuvendit me fishkëllima dhe zhurmë, duke kërkuar që autokrati Vuçiq të thërrasë menjëherë zgjedhjet parlamentare dhe zgjedhjet e Beogradit.
Nuk mund të mos pyetet: A e bën opozita këtë në marrëveshje me liderin suprem të organizatës kriminale që shfuqizoi republikën para syve tanë. Sepse vetëm pak ditë para zhurmës në Kuvend, Vuçiq, duke komentuar protestat kundër dhunës, tha: “Përderisa nuk janë të dhunshme, është mirë”.
Ai shtoi gjithashtu se zgjedhjet e jashtëzakonshme parlamentare dhe të Beogradit mund të mbahen pas Shën Nikollës. A nuk është kjo dëshmi se opozita po i fryn të njëjtit kungull si Vuçiq. Sepse fshiu kufirin mes krimit dhe politikës, shkatërroi të gjitha institucionet shtetërore, shiti të gjitha burimet ekonomike të Serbisë me kontrata sekrete dhe askush nuk kërkon dorëheqjen e tij apo shpalljen e zgjedhjeve presidenciale.
Praktikisht kjo do të thotë se ai huligan i parealizuar i futbollit do të qëndrojë në postin e presidentit dhe si më parë do të kontrollojë e financojë procesin zgjedhor për mbështetësit e tij me paratë publike apo tona.
Prandaj, nuk ka asnjë milimetër shanse që me Vuçiqin në postin e presidentit, zgjedhjet të jenë demokratike dhe të lira.
A duhet të citojmë për të mijtën herë atë që një nga të mëdhenjtë e filozofisë greke, Sokrati, ka thënë në shekullin e vjetër: “Kriminelët, hajdutët dhe mashtruesit do të duan të kenë autoritet dhe pushtet, dhe demokracia do t’ua mundësojë këtë”. Dhe kur ata, me ndihmën e demokracisë, të marrin pushtetin, do të lindë dhuna, tortura dhe diktatura, të cilat asnjë monarki apo oligarki nuk është në gjendje t’i joshë”. (fundi i citatit).
Dhe a e dini cila është thënia e preferuar e kriminelëve, hajdutëve dhe mashtruesve tanë në pushtet. Ata thonë: “Dorëzimi nuk është një opsion”. Në përkthim, ata do të thotë: Ju ecni dhe protestoni, bëni fjalime sa të kënaqeni, dhe ne do të sundojmë. Prandaj, politika në Serbi është bërë mbulesë e dhunës, hajdutëve, vrasjeve dhe budallallëqeve të të gjitha llojeve, ndaj është afër sensit të shëndoshë që mafia në pushtet nuk mund të zëvendësohet me mjete paqësore dhe demokratike.
Edhe zuzari më i madh politik në historinë e Serbisë, Sllobodan Millosheviç, nuk u zëvendësua më 5 tetor me marshime, por me rrethim, bllokadë të institucioneve kryesore shtetërore dhe një qeveri të përkohshme.
Dëshmia e fundit se budallai po përgatitet të vazhdojë marrëzinë e tij në zgjedhje, është premtimi për rritje të pagave dhe pensioneve, si dhe nga 10 mijë dinarë prindërve të fëmijëve deri në moshën gjashtëmbëdhjetë vjeç. Elektorati i tij analfabet, që nuk lexon por dëgjon, nuk mund ta kuptojë mashtrimin.
Si më parë, Vuçiq do ta financojë këtë metodë të korruptimit të votuesve me paratë e qytetarëve duke rritur akcizën, gjegjësisht taksat shtetërore për çmimet e karburanteve dhe produkteve të tjera të nevojshme. Ai e maskoi atë mashtrim duke poshtëruar qytetarët, duke shfaqur në ekran shportën e konsumatorit dhe duke shpjeguar se cilat produkte ushqimore bashkë me parisienin “luksoz” do të bëhen së shpejti më të lira me porosi të tij.
Fushata zgjedhore përfshin gjithashtu hapjen e stadiumeve moderne me prozhektorë në shumë qytete serbe, edhe pse klubet e tyre garojnë në liga të klasave të ulëta dhe këto qytete nuk kanë as shkolla, as qendra shëndetësore, as qendra kulture që nga koha e socializmit.
Kulmi i gjithçkaje është ndërtimi i një stadiumi kombëtar futbolli si askush tjetër në botë. Do të kushtojë qindra milionë euro dhe nuk mund të paguhet kurrë. Për më shumë se dhjetë vjet, ne kemi dëgjuar të njëjtin budalla që gënjen si ai. Ai gënjen edhe kur i lutet Zotit.
Ai e mban pushtetin sepse uzurpoi dhe privatizoi arkën e shtetit dhe vendosi vëllezërit e tij, hajdutët dhe gënjeshtarët, në të gjitha postet kyçe në të gjitha sferat e jetës, nga politika, gjyqësori, kisha, media dhe kultura e deri te sporti. Ai u mundësoi atyre të fitojnë pasuri të jashtëzakonshme, vila në Dedinje dhe privilegje që ligjet nuk i zbatojnë, përmes gungës së njerëzve të varfër.
Asnjë mendim i vetëm nuk u ka hyrë në mendje pa iniciativën e liderit. Dhe lideri nuk bëri asgjë në jetën e tij, përveç se i mbështeti me pasion brutal idetë idiote të babait të tij politik, serbit të rremë, ortodoksit të rremë dhe kriminelit të luftës Hulje Sheshel.
Për dhjetë vjet Serbia ka jetuar në iluzionin kolektiv se një qeveri e tillë mund të zëvendësohet me zgjedhje. Dhe na dëshmojnë çdo herë duke vjedhur se zgjedhjet e tyre janë një mënyrë për të ruajtur pushtetin total dhe të pakontrolluar. Ka prova të tjera se kjo është kështu.
Për shembull, ata pushuan nga detyra prokuroret femra që zbuluan grabitjen në EPS. Dhe pas shkarkimit të inspektorëve Milenkoviq dhe Mitiq, të cilët zbuluan plantacionin më të madh të drogës në Evropë – Jovanjica, edhe për laikët është e qartë se mafia jonë politike po fillon një përballje me qytetarët protestues.
Politikanët në Serbi që e konsiderojnë veten opozitë duhet ta kenë të qartë se njerëz të tillë të këqij nuk mund të transformohen. Me një autoritet të tillë nuk duhet luftuar për mandate në Kuvend, por për çlirimin e Serbisë nga robëria. Nuk ka zgjidhje tjetër përveç bllokadës së Serbisë, dorëheqjes së Vuçiqit dhe qeverisë tranzitore.
Që nga pushkatimi i nxënësve në shkollën fillore “Ribnikar” dhe marshimet protestuese kundër dhunës, Vuçiq vazhdon të përsërisë: “Sa të jem gjallë, nuk do të lejoj një qeveri kalimtare”. Kjo praktikisht do të thotë se ai dhe “klasa e tij politike” nuk do ta dorëzojnë kurrë pushtetin në zgjedhje, ndaj nëse Serbia nuk i kundërvihet, Vuçiq do të sundojë përjetësisht.
