Sa herë që kaloj pranë lapidari
Me besoni njerëz, bëhem që se shoh
Zemëra m’thyhet copash sikur qelibari
Mendja më errësohet, vetën nuk e njoh
Ndihem i shkatërruar, ndihem krejt i kot
Më humb arsyeja, më kaplon trishtimi
Asgjë prej gjëje s’me terhjek n’këtë botë
Prej se që kan ikur Besimi e Bekimi
As krejt çka ka toka, ajr, ujë e dhe’
As qielli i tërë me galaktika
Po ta kthehej koha n’Zot u bëj be’
N’vend tyre do futesha, unë n’ato prita
Por koha nuk kthehët e mbesin vetëm fjalë
Ato që kam thënë tash e sa vjet
Ai loti zemëres, që më rri i valë
Saherë brenda ditës këtë zemër ma vretë
Por kujt t’i qahem, kujt t’i përgjerohem
Jan do brirthyer që s’i prek dot gjë
Me fytyra të tyre natë e ditë takohem
T’asaj bote t’krimit që kush shenjë s’ia lë….
Nuk e lënë që të zbardhet asnjë e vërtetë
Kjo shoqëri e mykur, në t’krimit mjedis
Ulurojn si bishat, thumbojn sikur bletë
Që nga militanti gjer ma t’madhin pis….
Jan rreshtu n’parada tuj shtrëmberu t’vërtetën
Nëpër mediume, sherbime e shoqata
Kundër drejtësisë shkojn e i mbushin sheshet
Kurse për viktimat s’flasin m’sa fletë nata
Xhika
Të tjera
Opinione
Lirim Mehmetaj: Krimi i trefishtë i Vjosa Osmanit
Para se të ndalem më hollësisht
Aktuale
Prishtina Parking rinis punën me rregulla të reja për pagesa e gjoba
Ndërmarrja “Prishtina Parking” nga sot ka
Lajme
Të enjten, që nga orët e para të ditës, pritet shi dhe rënie e temperaturave
Rrebeshe shiu pritet të përfshinë vendin