Noli, margaritar i modernizmit të gjuhës, letërsisë dhe kulturës shqiptare   

(Rreth librit  Prof. Dr. Abdullah Karjagdiut: Noli, përkthyes letrar dhe poliglot, botoi ShB 
Armagedon, 2025, Prishtinë).  

 

 

Dr. Lirak Karjagdiu: Me rastin e 60 vjetorit  ndarjes nga jeta  Fan S. Nolit 
 
 
 
     Ky libër i tim ati, Prof. Dr. Abdullah Karjagdiu, i cili është ndarë nga jeta para 4 vitesh, 
është rezultat i mbledhjes  shkrimeve dhe punimeve  tij  botuara   përhershmet dhe  
përkohshmet tona gjatë viteve ‘70 dhe ’80  shekullit  shkuar. E shoh  udhës   sqaroj  
 krye  herës se, me qëllim  ruajtjes  origjinalitetit  tyre, këto punime dhe shkrime  tij 
 përmbledhura  këtë libër,   qendër  vëmendjes kanë kontributin dhe rolin e Nolit si 
përkthyes letrar, janë botuar ashtu siç i kam gjetur, pa pothuajse asnjë ndërhyrje. 
Lidhur  rëndësinë dhe rolin e përkthimit letrar për gjuhën, letërsinë dhe kulturën shqiptare, 
autori i librit   spikamë faktin se edhe dokumenti apo monumenti i parë i gjuhës, letërsisë 
dhe kulturës shqiptare, “Meshari” i Buzukut, është një vepër e shqipëruar. Ndërkaq, thekson se 
me përkthime janë marrë, kush  pak e kush  shumë, pothuajse  gjithë shkrimtarët e 
Rilindjes kombëtare dhe  periudhës  Indipendencës, madje edhe disa autorë  shquar  
letërsisë  shekullit 20-të. Përveç kësaj,  fund  shekullit 20-të dhe  fillim  mileniumit  
ri, sa vjen po përkthehen vepra  përzgjedhura  shkrimtarëve   njohur dhe   famshëm 
 letërsive  huaja. 
 
Begatimi dhe integrimi i letërsisë shqipe në letërsinë botërore përmes përkthimeve letrare 
 këndejmi, sipas autorit  librit, edhe letërsia shqipe është pasuruar me përkthimin e 
veprave dhe kryeveprave  letërsive  huaja.   vërtetë, me përkthimin e veprave letrare, 
letërsia shqipe dëshmon se është pjesë e thesarit  letërsisë evropiane dhe botërore.  këtë 
kontekst, sipas gjykimit  profesor A. Karjagdiut, roli, misioni, rëndësia dhe kontributi i Nolit  
këtë fushë është qenësor, krucial dhe i pazëvendësueshëm, ngase ai ka trasuar me guxim, 
largëpamësi, inteligjencë dhe aftësi përkthimin e kryeveprave  letërsisë botërore, duke dhënë 
shembull se si mund  komunikojë dhe  begatohet letërsia shqipe dhe duke e integruar atë  
letërsinë botërore.  
       Mirëpo, sipas autorit, ndonëse janë shkruar mjaft vështrime, kritika dhe studime për 
veprimtarinë e Nolit si publicist, historian, orator, diplomat, kritik letrar, kompozitor, dramaturg 
dhe poet, për Nolin si përkthyes letrar gjer tani nuk janë shkruar aq shumë kritika dhe studime  
mirëfillta. Kjo duket pothuajse si një anomali, po  kihet parasysh se Noli është marrë me 
përkthime fetare dhe letrare  shumë se me asnjë veprimtari tjetër dhe ka përkthyer me mija 
faqe. Prandaj,  këtë libër studiuesi dhe profesori i spikatur, Dr. Abdullah Karjagdiu, e ka 
përqëndruar vëmendjen e tij te veprimtaria e Nolit si përkthyes i letrar, e cila ndahet  tri 
periudha kryesore: 1. Periudha e hershme, 2. Periudha e pjekurisë dhe 3. Periudha e fundit.  
periudhën e hershme (1906-1920), Noli ka përkthyer disa tregime  shkurtëra nga letërsia 
gjermane, frenge, norvegjeze, greke. Ndërsa, nga letërsia angleze dhe amerikane ka përkthyer 
tregimin e Uashington Irvingut Dhurata e arabit nga cikli Përrallat e Alhambrës (1909), 
tregimin e E.A. Poes Maska e vdekjes  kuqe (1909), pastaj poezinë e Llongfelloit Skendërbeu 
(1915), mandej tragjedinë e Shekspirit Othellon (1916) dhe poemën e njohur  E.A. Poes Korbi
përkthyer dhe ka botuar nga letërsia angleze tre tragjeditë   shquara Makbethi, Hamleti dhe 
Jul Çezari (1926). Ndërkaq,        periudhën    e    fundit   (1961-1965), apo  qetësisë dhe pleqërisë, ka 
përkthyer një sërë poezishë nga letërsia angleze dhe amerikane. Kështu, nga letërisa angleze ka 
përkthyer poezinë  munç  R. Kipllingut (1962), poezinë Atdheu im  U. Skotit (1962), 
poezinë   vëngjillen e vdekjes  Ç. Tiçbornit (1963) dhe poezinë e W. Noksit Kotësia 
njerëzore (1963), kurse nga letërisa amerikane ka përkthyer poezinë e H. Mellvillit Dëshmori 
(1963) dhe poezinë E. Mekhenit Njeriu dhe shatën (1963).  
Është me rëndësi  kihet parasysh se shpeshherë mundësia  e mirë për pasurimin e një 
letërsie kombëtare arrihet edhe përmes përkthimit  zhanreve, gjinive apo kategorive  s’janë 
zhvilluar sa duhet  letërsinë kombëtare.  këtë mënyrë, vepra e përkthyer shpeshherë i nxit 
apo i cyt gjinitë e pazhvilluara gjithaq  letërsisë kombëtare  atë sektor apo  atë fushë ku i 
mungon tradita. Me fjalë  tjera, vepra e përkthyer jo vetëm  hapë shanse dhe mundësi për 
zhvillimin e letërsisë kombëtare, por edhe e zhvillon, begaton dhe avanson letërsinë kombëtare. 
Prandaj, autori i librit,  Dr. A. Karjagdiu, e   spikamë edhe faktin se Noli përktheu kur tradita 
e krijuar  letërsinë shqipe nuk ishte shtritë akoma sa duhej  gjini  tilla letrare si proza dhe 
dramaturgjia, meqë letërsia shqipe  atë kohë ishte duke kaluar nga Romantizmi i Rilindjes  
periudhën e Realizmit. Madje, sipas tij, Noli kishte edhe kriterin e  zgjedhurit  veprave  
huaja  i përkthente  gjuhën shqipe, kjo ngase  kohën kur Noli merrej me përkthime, numri 
i veprave dhe kreyveprave  letërsisë botërore nuk ishte i madh, prandaj ai zgjodhi, përktheu dhe 
dha shqip,  përgjithësi, ato vepra  i nevojiteshin shoqërisë, kulturës dhe lexuesit shqiptar. 
 
Origjinaliteti dhe gjenialiteti i përkthimeve letrare të Nolit
Libri  kemi marrë  shqyrtim i ka 122 faqe dhe përbëhet nga katër kapituj kryesorë. 
Fillon me parathënien,   cilën jepen sqarime për rolin e përkthimeve letrare  Nolit  
pasurimin, begatimin, modernizimin dhe perëndimorizimin e letërsisë kombëtare. Kapitulli i 
parë,    vërtetë është një punim i imi i botuar kohë  parë, mbanë titullin Mbi përkthimet 
letrare  Nolit. Këtë punim e kam përfshirë si kapitull  veçantë  këtë libër me qëllim  
lexuesit  njihen  mirë,  konktertisht dhe kronologjikisht me fazat e veprimtarisë 
përkthimore  Nolit tonë  madh.  kapitullin e dytë me titull Disa aspekte  reja  
përkthimit, studiuesi, Prof. Dr. Abdullah Karjagdiu, i trajton disa aspekte  reja  përkthimit 
duke i qëmtuar dhe përimtuar ca ide, parime, teori, norma, qasje, argumente, dhe debate  
autoriteteve  jashtëzakonshme  teorisë dhe praktikës botërore  përkthimit, si Cary, Fedorov, 
Savoy dhe Vinay dhe Derbelnet. Duke e përqëndruar vëmendjen e tij  thelbin e disa 
kontributeve  reja  këtyre autorëve, ai   dukje se falë studimeve dhe librave  rinj, teoria 
dhe praktika e përkthimit kanë arritur rezultate  tilla sa mund  flitet me krenari për fraza  
reja  shkencës mbi përkthimin, natyrisht si një shkencë ndërdisiplinore.  kapitullin e tretë me 
titull Noli përballë metaforikës shekspiriane autori i zbërthen dhe i sqaron dy mënyrat e 
përkthimit nolian  metafotikës shekspiriane, me ç’rast përmes analizës  shembujve  
përkthimit  katër dramave  Shekspirit nga Noli konstaton se Noli shpeshherë përpiqet  ta 
transponojë me besnikëri metaforikën e Shekspirit, duke i evituar parafrazat, përgjithësimet dhe 
dobësirat e metaforikës dhe  shprehjenve metaforike, megjithëse, sipas tij, herë-herë Noli është 
i pritur edhe ta parafrazojë ose ta përshtasë metaforikën shekspiriane. Ndërkaq,  kapitullin e 
katërt dhe  fundit  këtij libri me titull Shqipëruesi i frymëzuar i rubairave,  themel 
vëmendjes analitike  intelektualit, akademikut dhe profesorit tonë  nderuar, Dr. A. Karjagdiut, 
janë Rubairat e Khajamit,  shqipëruara nga Noli,  cilat kanë mbetur deri  ditët tona një ndër 
shqipërimet   suksesshme  dhe   popullarizuara  letërsisë sonë  përkthyer. Për  
tepër, autori i librit e cilëson përkthimin e Rubairave si fenomen  veçantë, meqë  disa raste 
lexuesi shqiptar edhe kur ka qenë koshient se ato janë vargje  shqipëruara  një vepre  huaj 
poetike, s’ka ngurruar fare  t’i rradhisë ato tok me veprat origjinale  letërsisë shqipe dhe t’i 
lexojë ato me po atë kujdes dhe vëmendje si e lexon edhe krijimtarinë poetike origjinale.  
 
Kuteli për madhështinë e Nolit 
     këndejmi, profesor A. Karjagdiu shpreh bindjen e tij  thellë se Noli bëri shqipërime 
jo vetëm  afta për  mbijetuar dhe për t’u lexuar, por   njëjtën kohë na dhuroi vepra  
përkthyera me aq zotësi e mjeshtri çfarë nuk ia doli askush t’na ofrojë gjer tani. Madje, 
përkthimet e Nolit janë bërë pjesë përbërëse e kulturës sonë, kështu që, Hamleti jeton   
vërtetë  ambientin tonë vetëm  saje  përkthimit artistik  Nolit, ndërsa Rubairat lexohen, 
stërlexohen dhe citohen vetëm ashtu dhe asisoji si i shqipëroi dhe rikrijoi Noli. Ndaj, Noli pati 
diçka edhe shekspiriane, edhe fitcxheraldiane, edhe khajamjane, edhe poiane dhe edhe ibzeniane 
 veten e tij.   
Pikërisht për këtë arsye, sipas vlerësimit  autorit  librit, s’është çudi se sa herë  i 
lexojmë poezitë e përkthyera nga Noli, kemi përshtypjen se asnjë poet i përkthyer nga ai nuk e 
humbi hijeshinë dhe bukurinë e poezisë  vet dhe as  u dëmtua apo “u zbehë” nga ai. Kjo 
meqë Noli qe edhe vetë poet i madh dhe artist i rrallë. Sepse ai  përkthim e sipër, hove- hove, 
si një artist i vërtetë i frymëzuar gjatë krijimtarisë artistike, diti  identifikohet me metaforën, 
figurën, fjalën poetike e madje edhe me botën poetike  poetit,  cilin e përktheu. Ai,  rast 
nevoje, diti  imitojë e  transponojë për mrekulli autorin  cilin e përktheu, po nganjëherë u 
rropat  gjejë fjalën, vargun, idenë dhe botëkuptimin adekuat e te qëlluar  gjuhën  përktheu. 
Ai diti  depërtojë  shpirtin e autorit  cilin e përktheu dhe  krijojë e ta transponojë 
atmosferën e pothuaj  çdo vepre  përktheu e shqipëroi. S’do mend se kësisoji, kostaton autori 
me  drejtë,  përkthyesi i ynë  i shquar, tregoi dhe faktoi me vepër, se  përkthesh, do  thotë 
 krijosh artistikisht, me durim, urtësi dhe pasion  pashtershëm fisnik. Ai shkriu një pjesë  
madhe  prirjes  tij poetike  përkthim dhe prandaj ia doli mbanë   bëjë përkthime   
rrëmbejnë e  magjepsin edhe dhjetëra vite pas përkthimit. Mjafton  themi se vetëm se 
Rubairat janë një kryevepër e tillë përkthimi, ku spikatet dhe del  pah tërë delli i rallë poetik i 
përkthyesit, zhdërvjelltësia dhe afiniteti i shqipëruesit  talentuar e  rysur. Me  këtilla 
përkthime, Noli  njëfarë mënyre qysh atëherë qe  gjendje  marrë për dore lexuesin 
shqiptar, ta shpien dhe ta shetisë atë nëpër viset ku ai s’do  mund  shkilte aso kohe.  Me fjalë 
 tjera, vlerëson profesor A. Karjagdiu, Noli nga një anë tregoi dhe faktoi se e njihte thellë 
gjuhën amëtare, po njëkohësisht e njihte shumë mirë edhe një mori gjuhësh  huaja dhe kishte 
talent për  rikrijuar veprat ose kryeveprat e letërsisë artistike botërore. Për zotësinë e Nolit si 
shqipërues, një vlerësim mjaft  qëlluar e ka dhënë edhe M. Kuteli, i cili ka shkruar: “Pa fjalë se 
këtu lënda e parë, thema, është e huajtur, po këtë lëndë shqipëronjësi e ka tretur krejt  flakën e 
gjeniut  vet, duke na dhënë një ekuivalent shqipëtarë  një vepre absolute.  tilla janë 
shqipërimet nga Poe “Korbi” dhe “Anabel Li”, nga Longfellow “Skendërbeu” i shqipëruar  
rithmin dhe masën e këngëve tona popullore, disa fragmente nga veprat e Shakespeare-it, si dhe 
një pjesë e madhe e “Rubairave”  Omar Khajamit”. Duket sheshit se, duke zgjedhur e 
hollë, se i njeh shumë mirë arritjet apo rezultatet artistike  shkrimtarëve  shquar botëror, nga 
një anë, dhe, nga ana tjetër, ai dëshmoi se ka edhe prirje dhe afinitet për përkthime. 
 
Pishtar dhe strumbullar i përkthimit letrar 
          Veç këtyre, autori i librit bën  ditur se, Noli është përkthyesi i parë i letërsisë angleze dhe 
amerikane  gjuhën shqipe dhe gjithashtu edhe përkthyesi i parë i veprave  Shekspirit  një 
kohë kur askush nuk mund  besonte se kishte mundësi për përkthimin e veprave  gjeniut 
botëror. Ndërkaq, motivet e Nolit për përkthimin  fazën e parë  përkthimit kanë pasë për 
qëllim zgjimin dhe thellimin e ndjenjës kombëtare, ndërsa  pas,  fazën e pjekurisë, motivet 
e tij kanë qenë kryesisht rrënjosja e idesë  lirisë, barazisë dhe vlerave demokratike dhe 
elemimimi i ideologjive reaksionare, obskurantiste dhe diktatoriale. Pos këtyre,  pleqëri ai 
përktheu edhe për qëllime edukative, zbavitëse, meditative dhe filozofike. Ndaj, vlerëson autori, 
përkthimi i kryeveprave  letërsisë botërore,  përgjithësi, dhe letërsisë angleze dhe amerikane, 
 veçanti, kishin për qëllim pasurimin dhe letërsisë kombëtare, nga një anë, dhe, nga ana tjetër, 
thellimin apo zgjerimin e ideve dhe botëkuptimeve artistike, estetike, etike dhe letrare  lexuesit. 
Një çështje tjetër  cilën e trajton autori i librit, Prof. Dr. Abdullah Karjagdiu, është edhe 
fjalori  e përdorë Noli, e  është vërtetë i pasur, një visar, thesar, xhevahir dhe margaritar,  i 
ka dhënë një ndihmesë  papërmastë formimit  gjuhës letrare shqipe. Shqipërimet e tij, 
veçanërisht  letërsisë angleze dhe amerikane, zënë vend nderi  begatimin e kulturës sonë 
kombërtare, jo vetëm si dëshmi artistike e asaj kohe, por  parë si vlerë e dalluar dhe 
permanete gjuhësore dhe estetike. Kjo për aryse se Noli përmes shqipërimeve  veprave dhe 
kryeveprave  letërsisë botërore,  përgjithësi, dhe  letërsisë angleze dhe amerikane,  
veçanti, ka bërë kthesë  letërsinë shqipe, dhe ka qenë pishtar dhe strumbullar i modernizimit 
dhe përendimorizimit  letërsisë shqipe. Për  shumë, sipas gjykimit  profesor A. Karjagdiut, 
këto shqipërime  veprave  Shekspirit dhe  tjerëve  kohën kur nuk kishte ndonjë përvojë  
madhe  traditën e letërsisë shqipe, ishin rezultat i një pune serioze dhe me përgjegjësi  një 
intelektuali  habiti jo vetëm gjuhëtarët tanë, por edhe personalitete  kulturës botërore.  
vargun e shumë përkthimeve  po ashtu qëndrojnë  kulmet e vlerave  përkthimologjisë  
gjuhën shqipe, shqipërimet e tragjedive  Shekspirit, edhe sot llogariten   mirat nga  gjitha 
përkthimet  janë bërë nga shumë gjuhë  botës.  
 
Misteri i strategjisë përkthimore të Nolit 
Është me interes  veçantë se si i trajton studiuesi, akademiku dhe profesori, Dr. A. 
Karjagdiu, strategjinë e përkthimit  Nolit. Kështu sipas tij, i tërë ky gjenialitet qëndron para  
gjithash,  respektin intelektual  kishte ndaj gjuhës  tjetrit, vlerave letrare  dëshironte t’i 
sillte  palënduara  gjuhën tonë, dhe me njohjen e mrekullueshme  kësaj gjuhe  tërë 
shtrirjen e saj. Ky mister i Nolit qëndron edhe  aftësinë e tij për aktivizimin e fjalëve  reja  
ndoshta nuk ishin dëgjuar e as lexuar deri atëherë. U muar vesh fjalën e fuqishme estetike dhe 
etike  Shekspirit, si element themelor për ndërtimin e veprës  tij  madhe, Noli e modifikoi 
duke i dhënë ngjyrim, kuptim dhe muzikalitet shqip, pa rrezikuar se mund ta deformojë idenë e 
Shekspirit, pa rrezikuar se mund t’i japë kahe tjetër. Përkundrazi, Noli ishte shumë i sigurt se 
largimi nga një përkthim besnik e fjalë për fjale  mund  kishte ndonjë peshë gjuhësore, do  
varfëronte veprën e Shekpsirit  gjuhën shqipe. Me veprimin e tij, drejt shqipërimit e jo
përkthimit, e afronte lexuesin shqiptar kah thelbi i veprës shekspiriane dhe kështu ajo vepër e 
ruan madhëshinë artistike pa e lënduar fare idenë poetike dhe mesazhet e saj. Trajtën e fjalës  
huaj,  këtë rast  gjuhës angleze, e përpunon deri  masë, kur bindet se ka fituar një trajtë  
kapshme  gjuhën e vet, por nga e njëjta materie 
Ndërkaq,  fund do thënë se ky libër përmbanë shqyrtime, trajtime dhe analiza kritike, 
teorike, praktike,  thella dhe  mirëfillta  nivelit   lartë akademik dhe shkencor  
përkthimeve letrare  Nolit, duke u përqënduar  përkthimet letrare  Nolit,  përgjithësi dhe 
 përkthimet e katër tragjedive  Shekspirit dhe rubairave  Khajamit,  veçanti. Ndaj dhe e 
themi me shumë bindje, me konfidencë  plotë dhe me krenari se jo vetëm  do  nxisë dhe 
cysë studiues  tjerë për t’u marrë me përkthimet letrare  Nolit, por edhe do  shërbejë si 
model i jashtëzakonshëm dhe unik për ata  do t’i rreken punës studimore rreth ndriçimit  
çështjeve  gjuhës, stilit dhe kontributit  përkthimit  veprave letrare  Nolit  zhvillimin, 
pasurimin, avancimin dhe modernizimin e gjuhës, letërsisë dhe kulturës shqiptare.  
      

Të tjera