Me bombardimin e javës së kaluar të një materniteti, shënjestrimi i shtuar i civilëve ukrainas dhe sulmi kundër një baze ushtarake vetëm milje larg kufirit polak, brutaliteti dhe guximi i Forcat ruse do të rriten vetëm pasi Putini bëhet gjithnjë e më i dëshpëruar për të shtypur Qeverine e Ukrainës, pavarësinë e saj dhe vullnetin e saj për të luftuar. Si këshilltar për sigurinë kombëtare në Shtëpinë e Bardhë Jake Sullivan ka theksuar, se ka gjithashtu tregues se Putini tashmë po mendon përdorimin e armëve kimike dhe biologjike që mund të shkaktojnë viktima masive. SHBA dhe NATOduhet të vizatojë një vijë të kuqe të ndezur me përdorimin e ndonjë arme të tillë, në anën tjetër të së cilës është konflikt që në mënyrë të pashmangshme do të sjellë fundin e mbretërimit të pandërgjegjshëm të terrorit të Putinit.
Putin shkoi në Ukrainë duke luajtur bixhoz me një fitore të shpejtë dhe humbi; dhe tani ai praktikisht nuk ka një mënyrë për të shpëtuar fytyrën nga kjo luftë e tmerrshme e zgjedhur kundër një fqinji paqësor. Thomas Friedman, duke shkruar për NY Times, ka të drejtë të theksojë se kjo është një gjë e tmerrshme për t’u pranuar, sepse Putini nuk është ai që pranon poshtërimin dhe disfatën. Që do të thotë se nuk ka asnjë linjë – jovijë – të cilën Putini nuk do ta kalojë në mënyrë të imagjinueshme nëse shpina e tij është mjaftueshëm kundër murit.
Por atëherë Perëndimi duhet të pyesë veten nëse mund të përballojë t’i përgjigjet thjesht përdorimit të WMD-ve nga Putini më shumë sanksione, nëse bëhet fjalë për këtë. Nëse “operacioni i tij special ushtarak” kthehet në një makth.
A do të refuzojë NATO ende të hyjë në përleshje?
Dhe nëse kjo shndërrohet nëgjenocid i plotë, atëherë çfarë? Deri ku do ta lëmë Putinin të shkojë përpara se të themi se sanksionet janë jomjaft më gjatë? Nuk kemi arritur ende në atë pikë, por ka mjaft re të errëta në tëhorizontin se ne duhet të jemi gati për t’u përballur me realitetin e tmerrshëm kur ta takojmë atë ballë për ballë. Ne duhettërhiqni vijën diku – përndryshe, çfarë kuptimi kishte të thuash “kurrë më” për tëne viteve 80-ta? Dhe sapo të kalohet kjo vijë, ne duhet të veprojmë, çfarëdo që të ndodhë.
Biden ka deklaruar në mënyrë eksplicite se forcat amerikane dhe të NATO-s nuk do të angazhohen me rusët direkt ushtarakisht sepse kjo do të thoshte “Lufta e Tretë Botërore”. Për fat të mirë, që nga fillimi i pushtimin rus, Ukraina e ka luftuar me trimëri, këmbëngulje dhe vendosmëri të jashtëzakonshme.
Presidenti ukrainas Zelensky i ka treguar botës kuptimin e lidershipit të vërtetë dhe përkushtim ndaj idealeve më të larta të komandantit të përgjithshëm.
Forcat e Ukrainës kanë vërtetuar edhe një herë se një ushtri dhe një popull që e di se çfarë janë lufta për të mund të mposhtë një forcë në dukje më të fortë kur kësaj të fundit i mungon krejtësisht morali drejtim dhe zgjidhje. Paaftësia e forcave ruse duhet t’i atribuohet jo pak masë për këtë dështim të brendshëm, mungesën e ndonjë qëllimi të qartë moral. Ukrainasit, nga ana tjetër – ushtar dhe civil – e dinë saktësisht pse janë të përfshirë në këtë luftë dhe janë absolutisht të bashkuar për kauzën e përbashkët. Sa më brutale dhe çnjerëzore të jenë forcat ruse të bëhet, aq më e vendosur dhe më e vendosur do të jetë sfida e Ukrainës kundër armikut.
Edhe nëse forcat ruse ia dalin – pasi kanë shkaktuar viktima të panumërta – të përmbysin qeveria dhe shtypja e aftësisë së ukrainasve për të ngritur çdo rezistencë kuptimplote, Putin ose duhet të instalojë një regjim kukull ose të aneksojë Ukrainën plotësisht. Dhe pastaj çfarë do të pasojë? Rusia do të përballet me një kryengritje kryengritëse e cila ka të ngjarë të jetë shumë e kushtueshme – në gjak dhe thesar – që Putini (ose pasardhësi i tij) të ruajë.
Sigurisht, aleanca perëndimore është e mençur të vazhdojë me kujdesin maksimal në trajtimin e një autokrat i pavarur, i pamësuar me humbjen, me mbi 6000 koka bërthamore në dispozicion.
Për më tepër, amerikanët po kalojnë një periudhë lodhjeje luftarake, pasi përfundimisht kanë përfunduar një Lufta njëzetvjeçare në Afganistan – lufta më e gjatë në historinë tonë – pa absolutisht asgjë tregojnë për këtë, por humbjen e mbi 2500 ushtarëve amerikanë dhe triliona dollarë të shpenzuar.
Për më tepër, duke arritur në përvjetorin e dytë që nga fillimi i pandemisë – me Covid ende për t’u fiksuar fort në pasqyrën tonë të pasme – Amerikanët, mund të thuhet me siguri, janë ‘të sëmurë dhe të lodhur, E gjithë kjo shoqërohet me inflacionin më të lartë ekonomik në 40 vjet dhe është e kuptueshme që shumica e amerikanëve nuk duan të rrezikojnë një zjarr global për shkak të a vend mbi 5500 milje larg.
Por ka edhe diçka tjetër që duhet ta pranojmë sinqerisht – se Amerika ka nevojë të dëshpëruar të ndihet sërish krenar për veten, të ndihet i bashkuar dhe i transformuar, ashtu siç kanë qenë ukrainasit transformuar dhe rilindur në kryqinën e tmerrshme të luftës. Ne u testuam nga pandemia dhe Mjerisht, pas afro një milion vdekjeve nga Covid, vendi është më i ndarë se sa ka qenë në shumë dekada.
Amerika ka nevojë për një rilindje shpirtërore, më shumë se një rilindje ekonomike; duhet të fokusohet dhe ta unifikojë energji të mëdha pas një kauze morale që kapërcen thjesht rritjen ekonomike dhe fundin, si Vetë Joe Biden e pranoi më 10 mars, në takimin e Komitetit Kombëtar Demokratik se “Në këtë kohë lufte, nuk është një kohë fitimi”. Edhe pse komenti i tij mund të ketë habitur shumë, presidenti me siguri ka të drejtë: pavarësisht nëse e angazhojmë Rusinë ushtarakisht apo jo, Evropa është brenda flakë dhe në lëvizje në një shkallë të tillë që nuk e kemi parë që nga Lufta e Dytë Botërore. Kjo është një kohë thirrje për vetëmohim dhe solidaritet – jo për përfitim individual.
Siç ka shkruar së fundmi Robert Reich: “Ukrainasit po na kujtojnë se demokracia mbijeton vetëm nëse njerëzit janë të gatshëm të sakrifikojnë për të… Mund t’ju duhet të bëni një luftë për të mbrojtur demokracinë nga ata që do ta shkatërronin atë.” SHBA dhe aleatët e saj evropianë duhet të vendosin një vijë të qartë të kuqe për Putinin – nëse nuk e bëjmë, atëherë kërcënojmë paqen botërore më me siguri sesa nëse vendosim një zonë ndalim-fluturimi ose të angazhohen trupa tokësore për të parandaluar Rusinë nga kryerja e mizorive që Perëndimi nuk guxon t’i shikojë dhe përgjigjuni vetëm me më shumë sanksione.
Nëse nuk ka vijë të kuqe për Perëndimin, nuk ka asnjë të keqe që ne refuzojmë ta përballojmë, asnjë masakër për të cilat një përgjigje ekonomike është e pamjaftueshme, atëherë me të vërtetë idealet tona më të dashura janë thjesht bosh, fjalët tona të zbrazëta nga kuptimi dhe bindja – dhe më e keqja nga të gjitha, ne po ftojmë një epokë të re të barbarizmit të ngjashëm me të cilin bota nuk e ka parë kurrë.
