Tekstin më poshtë e shkëputa nga Wikipedia për të sqaruar arsyen se përse Europa kurrë nuk do ta pranojë Turqinë që të bëhet pjesë e saj e po ashtu edhe Kosovën që është kapur për prapanicën e Erdoganit dhe po e viktimizojnë përgjithmonë njerëzit dhe imamët e shitur! Fjalia e fundit e tekstit poshtë e bën të qartë arsyen e ndërtimit të xhamive gjithandej nëpër trojet shqiptare dhe synimin që kanë ato!
Secili prej kandidatëve për president të Turqisë duhet së pari të sigurojë dëshminë e një diplome të arsimit të lartë. Kjo gjë pati shkaktuar polemika për vërtetësinë e studimeve universitare që pretendohej se ka kryer presidenti turk me origjinë familjare nga Gjeorgjia, Erdoğan. Në të vërtetë, është vënë re se biografitë e ndryshme të prodhuara nga Erdogani ose pasuesit e tij për këtë çështje, ndryshojnë nga njëra-tjetra. Kështu, Erdogan pretendon se ka marrë një diplomë pas katër vjetësh studime në “fakultetin e shkencave ekonomike dhe administrative” të Universitetit të Marmarasë në Stamboll, gjë të cilën institucioni në fjalë e kishte konfirmuar derisa aty rektor ishte një ish shok klase i presidentit. Mirëpo, kundërshtari Ömer Başoğlu, i cili akuzon presidentin për falsifikim e që gjithashtu kishte studiuar në të njëjtin institucionin gjatë periudhës në fjalë, pretendon se nuk e ka takuar kurrë Erdoganin atje dhe zbulon një sërë fotosh të klasës, në të cilat ky i fundit nuk shfaqet kurrë. Nga ana e saj, faqja zyrtare e partisë AKP, të cilën e drejton Erdogan, pohon se kreu i shtetit do të kishte studiuar në “fakultetin e shkencave ekonomike dhe tregtare”, edhe pse ky nuk ekzistonte në atë kohë dhe se titulli ndryshon nga ai që shfaqet në foton e diplomës të publikuar nga Universiteti i Marmarasë. Kështu, në media qarkullojnë tri diploma me versione të ndryshme të cilave u anashkalohet vërtetësia. Pas publikimit të këtyre akuzave, Ömer Başoğlu u bë viktimë e bullizmit, për t’u gjetur më në fund i vdekur disa muaj më vonë, ndoshta për shkak të sëmundjes, megjithëse u përmend edhe teza e një atentati. Për çështjen e diskutueshme të diplomës, presidenti Erdoğan si palë e përfolur, nuk bëri kurrë asnjë ankesë.
Ngritja politike
Recep Tayyip Erdoğan studion politikën në Stamboll dhe njëkohësisht ishte punonjës në kompaninë e transportit të bashkisë dhe si kontraktues i pavarur. Në mesin e viteve 1970, ai bëhet anëtar dhe pastaj president i seksionit stambolliot të Organizatës Rinore të Partisë së Shpëtimit Kombëtar, MSP, një parti islamike e udhëhequr atëherë nga Necmettin Erbakan.
Në mesin e viteve 1970, Erdogan shkroi, drejtoi dhe interpretoi rolin kryesor në një shfaqje avangarde dhe konspirative të titulluar Maskomya, (lexo; Mas-Kom-Ya – në turqisht, Mason-komunist-Hebre – në shqip), i cili paraqet masonerinë, komunizmin dhe judaizmin si rreziqe që kërcënojnë Turqinë.
Karriera e tij politike u ndërpre nga grushti ushtarak i 12 shtatorit 1980 dhe ndalimi i anëtarëve të partisë së tij për të ushtruar ndonjë mandat, por që nga viti 1983, Erdogan u aktivizua sërish politikisht në Partinë e Mirëqenies, lideri i së cilës nuk është tjetër veçse Necmettin Erbakan, i cili tashmë ishte i lidhur me Erdoganin brenda MSP-së; të dy burrat vendosën të ndaheshin politikisht në 1999.
Pas një fushate të plotë dhe të përgatitur, Erdogan u zgjodh kryetar bashkie i Stambollit në vitin 1994, falë një imazhi efektiv dhe si njeri i zhurmshëm dhe kundërshtar i madh i korrupsionit. Pastaj prioritet i tij u bë riorganizimi jetës së këtij metropoli të madh prej 12 milionë banorësh, që ishte kaotike. Kundërshtarët e tij i pranojnë disa suksese të mëdha: ndërprerjea e energjisë ose ujit u bënë të rralla dhe projektet e tij të mëdha infrastrukturore, si metroja, janë përfunduar dhe vënë në rrugën e duhur. Siç u premtua në fushatën e tij, kryetari i bashkisë së Stambollit zotohet gjithashtu të reduktojë korrupsionin; ai arrin që gjatë një takimi me biznesmenë të korruptuar të zbulojë një skandal korrupsioni para gazetarëve, të cilët i kishte ftuar në mënyrë sekrete.
Në mars të vitit 1995, lagjet alauite të Stambollit u sulmuan nga skuadrat e vdekjes të lidhura me policinë. Më pas pasuan demonstrata gjatë të cilave u vranë 22 alauitë.
Pavarësisht popullaritetit të kryetarit të Bashkisë, qarqet laike, veçanërisht ushtria, ishin shumë të dyshimtë, sepse shihnin prirjen dhe përpjekjet e tij për ta islamizuar Bashkinë. Kështu, që nga viti 1996, ndërsa Erdogan ishte kryetar i qytetit, disa institucione publike në varësi të komunës, nuk shërbenin më alkool. Një gazetari që shprehu habinë e tij për këtë masë të fundit, Erdogan iu përgjigj: – “Unë jam imami i Stambollit”!.
Më 21 prill 1998, Erdogan u dënua me dhjetë muaj burg për shkak se gjatë një takimi më 6 dhjetor 1997 në Siirt, në lindje të vendit, bëri një citim nga poeti nacionalist Ziya Gökalp, i cilësuar si nxitje e urrejtjes: “Minaret do të jenë bajonetat tona, kupolat do të jenë helmetat tona, xhamitë do të jenë kazermat tona dhe besimtarët-ushtarët tanë”
