Aktori Çun Lajçi me një shkrim prekës ka përkujtuar vajzën e tij, aktoren Bubulina Lajçi në 4 vjetorin e vdekjes.
Lajçi në një postim në Facebook, ka shpjeguar në mënyrë artistike ditën kur në Amerikë kishte marr lajmin për vdekjen e së bijës. Ai shkruan se katër vjet pas vdekjes së Bubulinës, ka parë në ëndërr dramaturgun e shquar, Teki Dërvishin dhe aktorin Adem Mikullovci, që të dy tashmë të ndjerë.
Sipas Lajçit, në ëndërr ata i kanë treguar edhe për gjendjen e Bubulinës së botën tjetër.
Postimi i plotë:
Asaj qeë s’me kthehet ma
R.I.P
Pse qenka e thanune kjo ditë e dhimbjes me nxanë rrugëve me libra n’kurrizin e thyem?
Pse sot n’Shkup me “Ofshamë malli” si katër vite ma parë me “Përgjerim e fjalë” në Njujork?
Pse u dashka me ta kujtua ditën e ikjes larg katundit ku ti zune vend përgjithëmonë?
Pse unë përjetë rrugëve me vargje e pse ti përjetë e fjetun!
Sot n’Shkup e nesër n’Kërçovë e ti hijen time e pret të guri i ftoftë, si akulli n’Shpellën e Korbave, mbi Lugun e Zharit!
Athua qenka e shkrueme me vdekë rrugëve me libra malli mbi kurriz, si thastë e qymyrit n’kalin e Malsores tek Migjeni?
Si sot, para katër vitesh, ti i mbylle sytë e unë i lashë jetimë do libra përtej Oqeanit tue derdhë lot për ty. U ktheva i shkyem e i thyem me ta hudhë nji grusht dhe e dhe me pritë mu ba edhe vet!
Ike tash e katër vjet e katër vjet si murg t’rri të guri tue folë me shpirtin tand!
Kush e shkroi që unë me qenë rrugëve n’ditën tande t’ikjes?
Pse me m’thanë nisu kur u dashka me i thye rrugët e mu kthye!
Pse me zemër n’grusht e me lotin n’faqe me i këputë udhëtimet e me ardhë të varri yt, në ket nandor me diell të akullt, moj e mira ime që s’fole kurrë!
Dhe pse u dashka me m’ardhë n’andërr Teki Dervishi e Adem Mikullovci, e jo ti, për me ma kujtua ditën e vdekjes sate!
Ata m’treguen se ti paske ndërtua shtëpi dikund ndër Lugjet e Verdha, e Tekiu i tha Ademit, tash atje mund ta vemë n’skenë “Bregun e pikëllimit” se aktor kemi boll!
Ik i thash, shko n’Teqe se t’paska zanë rakia! Ne shfaqje bajmë këndej Drinit, jo andej ku t’marrin mjegullat, dervish!
Dhe qeshi Ademi me zanin e ngjizun e Tekiu e ndezi cigaren e s’foli ma. S’di a shkoi n’Teqe a erdhi të ti n’Lugjet e Verdha, por unë u zgjova n’Iliridë me çantën plot libra. Të Skenderbeu, n’fund t’çarshisë së vjetër u ula mes librash, si korb, tue folë me ty, n’përvjetorin e katërt t’ikjes!
Flijë bija ime, thashë si atë mëngjes kur mora rrugë për Njujork, veç mos harro me ardhë ndër andrra!
17 nandor 2017 – 17 nandor 2021
